YOL.II

Kadınlar, kadınlarımız, kadınlarız.

Anadolu’nun kadınları yaratıcı, güçlü, eli bereketli, dokunduğu yeri yeşerten cinsten, dokunduğu kişiyi çiçeklendiren.

Biraz unutmuşlar güçlerini, bereketlerini.

Uyanıyorlar, rüya sandıkları gerçeklerini hatırlıyorlar.

Dokunuyorlar, şifalandırıyorlar. Dokundukları çorak topraklarda tekrar çiçek açtırıyorlar.

Kadınlar, kadınlarımız, kadınlarız.

Tek ihtiyacımız hatırlamak.

Hatırladıkça hatırlatmak.

Ben sana, sen ona…

O sana, sen bana…

Önce kendi içimizdeki çorak topraklar çiçekleniyor. Sonra bu bilincin tohumunu başka çorak topraklara ekiyoruz.

Biz uyandıkça, çiçeklendikçe, beslendikçe içimiz dışımız ya. Dışımız da çiçeklendi. Çiçekleniyor. Çiçeklenecek.

Sen merak etme.

Yalnızca görevini yapmaya devam et ve güven.

Önce kendine, sonra güvenmenin kendisine…

Güven.

Ve böylece şekillendi YOL’un bu dönemdeki niyeti.

Sibel Okan