YOL.II-İnanmaya İnan

“Sen değiş, dünya değişsin.”

Sen okyanusu oluşturan damlasın. Kendini küçük sanıyorsun, gücün yetmez diye düşünüyorsun, değersiz sanıyorsun, hak etmiyor sanıyorsun.

Büyüksün, güçlüsün, değerlisin, hak ediyorsun. En iyisini, en güzelini.

Huzurlu bir ortamda yaşamayı. Bolluk bereketle dolup taşmayı. Sevgi ile genişlemeyi.

Bunun için büyük, güçlü, değerli, hak eden olduğunu bilmelisin. Bunun için kendini bilmelisin.

Sen kendini bildikçe, sen inandıkça yaşamın dönüşecek. Damla dönüştüğünde okyanus zaten dönüşecek. Damla gücünü hatırladığında, değerinin idrakine vardığında, hak ettiğinden emin olduğunda, büyük olan okyanusun kendinden oluştuğunu da bilerek ilerleyecek.

Koca bir fanustaki suya bir damla mürekkebin damlaması nasıl suyun rengini dönüştürüyorsa, senin ışığının bir damlası da okyanusu dönüştürecek.

Sen inancını güçlü tut, daha neler olacak.

Duymayım bir daha “ay inanamadım nasıl oldu”ları… Ağzından çıkan her bir sözcüğün yaratım gücü sandığından fazla. Neyi yarattığının farkında olarak kullan sözcüklerini.

İnan, bal gibi inan. Yeter ki inan. İnanmaya inan.

Sadece kolay zamanlarda inanmakla bitmez. Zor zamanlarda da inan. Asıl o zaman daha güçlü inan.

Zor durumların seni şüpheye düşürmesine izin verme. İnancının sağlamlığını test ettiğini bil ve koru inancını. Güçlendir inancını.

Her şey olur. Yeter ki inan. İnanmaya inan.

“Bahar geldiğinde mi ben böyle olurum?

Yoksa böyle olduğumda mı gelir bahar?

Tabii ki “ben böyle olduğum için” bahar.”

Sibel Okan