YOL.II-Dönence

Hatırlıyorum gücümü.

Unutmuşum gücümü.

Aynalar bana destek oluyor, hatırlamam için yoldaşlık yapıyor.

Önce gücümün aksini gösteriyor. İsyan ediyorum. İçinde oradan oraya savruluyorum. Hak etmediğimi düşünürken, anlıyorum…

Evet, hak etmiyorum!

Ama ben o anda tam da bu’yum.

Ayna bana olduğum halimi gösteriyor, yapması gerekeni yapıyor.

Ve “Artık zamanı geldi!” diyor.

Duyuyorum.

Görüyorum.

Biliyorum.

Yeni bir seçim yapıyorum.

Gücümü hatırlamayı seçiyorum.

Öz’üme yürümeyi seçiyorum.

Belki kapanıyorum içime. Öz’üm içimde.

Öz’üme döndükçe keşfediyorum kendimi. Daha önce hiç tanışmamışız gibi. Her an yeni.

Ben yeni, deneyim yeni, oluş’um yeni.

Her an yeni bir seçim, her an Öz’üne yürümeyi seçebilirsin. Var mı cesaretin?

Kendinle yüzleşmeye.

Tanımadığın yanlarını görmeye.

Her seçimde başka bir sen. Her seçimde başka bir özelliğin. Her seçimde başka korku, kibir, öfke. Her seçimde mümkün her birini sevgiye dönüştürme.

Aman ha, sakın tuzaklarına düşme! Her biri öteden misafir. Her birini ağırla, eyle. Tanı kendini her birinde.

Çünkü ancak kendini bilirsen Öz’ünü bileceksin. Öz’üne yürümeyi seçen sensin.

Yürümeye devam et cesaretle, ve sevgiyle.

Sibel Okan