Kuş Tüyü Hafifliğinde Akmak

Geçen sabah meditasyon pratiğim sonrası gözümü açtığımda karşılaştığım ilk manzara; pencereden gördüğüm havada uçan bembeyaz bir kuş tüyü oldu. Tam da kolaylıkla akmaya niyet ettiğim bir pratik sonunda.

Rüzgarın şiddeti ve yönüne göre alçalan, yükselen, yönü değişen bir kuş tüyü.

Kuş üzülmez ya da eksilmez tüylerinden biri koptuğu için. Biraz daha hafifleyerek, yenisine yer açarak yaşamında akmaya; uçmaya devam eder.

O tüyü illa şuraya düşmesi için bırakayım demez, tüy zamanı geldiğinde kendiliğinden ayrışır bedeninden ve düşmesi gereken yere düşer.

Kopan tüyü tekrar kullanmalıyım, o benim parçam diye tutunmaz. Arınması gerekene gitmesi için izin verir.

Kuş tüyüyse hafiflemiştir bu ayrılışla, kendini rüzgara teslim eder. Kim bilir nereye varacağını bilmeden.

Ve kim bilir o kuş tüyü yeryüzünde kimin önüne düşecek ve ona ne mesaj verecektir? Acaba ne sorusu vardır ve ne cevap bulacaktır o tüyde?

Kuş mutlu, tüy mutlu, onda aradığı cevabı bulan mutlu… Kuş tüyü hafifliğinde akmak dileğimle.

Sibel Okan