Kalıplarını Eritmek

Kendini keşfetme yolculuğu bir döngü. Keşfettikçe eski kalıpların yıkım süreci oluyor. Yeniyi inşa etmek için önce eskisinin bozulması, erimesi, bir süre korunaksız kalması gerekiyor ki yeniye yer açılsın.

Sonra, zamanı geldiğinde, yeni şekil uzun süredir keşfedilenlerin demlenmesi ile kendiliğinden oluşmaya başlıyor. Genelde çaba göstermen gerekmiyor, akıştayken kendiliğinden oluyor. Ama zihin bu durmuyor, -meli, -malı’lar devreye girebiliyor.

Sanat bu ki o -meli, -malı’lar geldiğinde fark etmek ve yeni halinin inşasında ihtiyacın olup olmadığını gözlemlemek gerekiyor. İhtiyacını anladıkça yeni kalıp için malzemeleri seçme gücün doğuyor.

Ve yeni şeklin inşası tamamlandığında döngü de tamamlanıyor ve yerini yeni döngüye bırakıyor….

Bir süre de o şekille yaşıyorsun. Sonra yeni keşifler, artık o kalıba sığamama, köşelerini biraz daha yontma isteği, yeni bir yıkım, yeni bir yaratım…

Her döngüde olan; belki de yeni kalıp bir öncekinden biraz daha esnek, biraz daha şekilsiz, biraz daha az malzemeli. Her bir döngüde biraz daha arınarak yeni döngüye geçiş hali.

Yolun gittiği yer belki de bir noktadan sonra hiçbir kalıba sığamamak, hiçbir kalıba sığmaya çalışmamak, şekilsiz, istediği zaman istediği şekli yaratma gücüne sahip, her an değişen ve değişime açık olan bir alan olmak; gittikçe genişleyen bir enerji alanı…

Sibel Okan